Author: Poetic Paths

Οι λέξεις χόρευαν ανάμεσα στα φύλλαενώ οι υποσχέσεις ανέβηκανσε ένα φανταστικό βαγόνιδιασχίζοντας έναν ντροπαλό ορίζοντα επιθυμιών.Τα μάτια, συγκέντρωσαν κοινές σιωπέςγιατί ήταν συνένοχοιστο πέρασμα του θορύβου των φόβων και της λήθης.Το νερό καθαρίζει την απέχθεια των χαϊδεμάτων,σπάει την απουσία διάφανων χαμόγελωνυγραίνει

Δεν σε ήθελε. Δεν σε αγαπούσε.Του άρεσε να χτίσει πάνω σου,μια αόρατη αλυσίδα,για να σε δεσμεύσει ως ιδιοκτησία του.Η ζωή σου εκτιμήθηκε από τη γωνία του ματιού του.Νήματα γεμάτα λόγια, προφορές και ισχυρισμούς,που αποξενώθηκαν ήταν όπλα για να συνεχίσουν την

Ζωή εκ του μη όντως εις το είναιπαραγαγαγείν μες στην ανυπαρξία τουΣύμπαντος.Σε αυτή την αιώνια κληρονομιά του ίχνουςστους καθρέφτες των στιγμάτωνεκεί που μετασχηματίζεται η μνήμηκαι ο βουβός πόνος της απουσίαςστα ταραγμένα αποθέματα της ψυχής.Εκεί στα κανάλια της άπειρης σιωπήςστο μακρύ

Νύχτα, στην παγερή σου αγκάλη κλείσετου ονείρου την ξεθωριασμένη αχτίδα.Κύμα κι αφρός που γίνηκε στο διάβατης ζωής μου.Νύχτα που ξυπνάς μνήμεςαπό άδειες αγκαλιέςάρρητα σύμφωναανάσες που ζέσταιναν ψίθυροι.Εσύ που γκρεμίζειςτον κόσμομε κίβδηλους ήχουςμες την ασυγχώρητη λήθη…Νύχτα, σ’ αλλοτινού καιρού τα μονοπάτιασα

Η ζωή μας εξαντλείται σε φυγόκεντρες χειρονομίες στον παράδεισο ενός ονείρου στην ταλάντευση των ανέμων. Σε δεσμούς αναπνοής στο αλφάβητο των χρωμάτων παιζοντας παιχνίδια με τα φωνήεντα της στίξης εκεί στα λιθόστρωτα καλντερίμια των σκέψεων. Εκεί στο όνομα της απώλειας

Ψυχές μουδιασμένεςαπό την ασχήμια του κόσμου…Περιφέρονται ανάμεσαστις στάχτες και τα συντρίμμια.Σκουριασμένες αγάπεςσε λάθος αγκαλιέςπνέουν τα λοίσθια…Παραχαραγμένες κάλπικεςσυνειδήσειςμέσα στο χρόνο και τα στάδιατης επιβολής ρητρώνγραμμένες με τα τυφλά μάτιατης υπακοήςψάχνουν τηνπεισματάρικη εξημέρωση.Ατομα,Πρόσωπα,προσπάθειες,χέρια,ομιλίες,εφέσεις ..αναζητούν τη φυσικήπλευρά της ζωήςκαι πολεμούνσε έναν απεριόριστο πόλεμο,ασυντόνιστοικάνοντας

Αν το χιόνι συσσωρευτεί χρόνο με το χρόνο στην ψυχή σου και το τραγούδι της ψευδαίσθησης μου δεν φτάνει στα αυτιά σου. Εάν τα χέρια σου κρατούν μαραμένα νούφαρα και τα χείλη σου καίγονται όταν προφέρεις το όνομά μου, αν

Σήμερα το βλέμμα δεν καλύπτει το μακρινό ή ακόμα και αυτό που φτάνει το χέρι. Σήμερα το μέλλον δεν ήταν ποτέ τόσο διάχυτο, ένας εγωιστικός φράκτης εμποδίζει το πέρασμα. O χρόνος είναι η κραυγή που τρυπά τα αυτιά, με το

Υπάρχουν πληγές που δεν θεραπεύουν τα ρολόγια Πληγές που γνωρίζουν από κοντά τον σπυρόμορφο μύθο μιας Εδέμ με έναν άγγελο χωρίς φτερά και γυμνό. Αστραπή της σάρκας και του φωτός, και όταν χτυπά το στόχο, ολόκληρη η ψυχή αισθάνεται ότι