Author: Poetic Paths

Ο χρόνος δε με παίρνει να ξεχάσω πράγματα, απ’ το μυαλό μου να τα βγάλω μια και καλή. Για τους αρχαίους τραγωδούς, τους κεραυνούς,… θα χρειαστώ δυο χρόνια το πολύ. Και ίσως άλλα τόσα για το Δάντη, βάλε και πόσα

Με την ελπίδα μικρού παιδιού καρτερεί η κόρη στα μάτια του, τα μάτια της ζέστη να βρούν,… τον λόγο να πιστεύει… Σαν την χιονάτη βρίσκεται σε κάσα και προσμένει ενα σπίρτο στα ξερά κλαδιά που είναι τυλιγμένη και ξύπνα την

Γελάω με την τραχύτητα μια προσωπικότητας ανέτοιμης.… Ποιόν ηθικότητας εκτός ετοιμότητας ελεύθερης βούλησης. Ο νοθευμένος νούς κάνει αναποφάσιστες βόλτες ψηλαφίζοντας νότες μένει εκτεθειμένος σαν τους αμνούς. Το αχνό φώς απο απόσταση ζεί και κατοικεί σε κάθε ψυχή Μια διαστρική ύλη

Πρόσωπο γλυκό ξεπρόβαλε απο ένα παράθυρο της νυχτερινής αλάνας. Ηταν αλλού ασάλευτο χαμένο δεν σκιρτούσε. Ομορφιά στους ανθρώπους μου μλιησε και μου είπε ότι πολλοί απο εσάς είστε όμορφοι, ξέρετε τι να την κάνετε αυτήν την ομορφιά σας? Αυτό το

Ηρθαμε για μια παρτίδα στημένη ασπρόμαυρα πούλια όλοι… σε αυτήν την γή συμπυκνωμένοι… Το νούμερο ζωστήκαμε συσσίτιο στηθήκαμε Σε χαλεπούς καιρούς έυθραυστοι άνθρωποι στους μαστρωπούς συνειδήσεων ακόλουθοι που τα κορμιά μας ξεπουλούν στις αγορές του κόσμου. Πολύ λεπτές ισορροπίες αδημονούν

Είμαι σε αναμονή για τη νύχτα αφήνω τον εαυτό μου… στα κύματα των ονείρων μου. Στέκομαι στο λόφο και πίσω από τα σύννεφα εξακολουθεί να φυσάει ο άνεμος και αφαιρεί τις αμφιβολίες μου. Ένα ατελείωτο όνειρο ένα όνειρο για σένα.

Each poem whole soul participates … each poem… My premature aging Life ‘ My dominates solutions, my foreshadows things to come Each poem It comes to me with tears’ for everything nonexistent tachamou, tachamou sciences and knowledge … Each poem,

It’s like you’re screaming And no one can hear You almost feel ashamed That someone could be that important That without him you feel like nothing… No one will ever understand how much it hurts You feel hopeless but nothing

Εριξε η μοίρα τα χαρτιά και φτάσαμε εμείς εδώ… ξυπόλυτοι αστροναύτες. Απ τα νερά του ποταμού στα βάθη του Ωκεανού και στην ζωή λαθρεπιβάτες. Ολοι μας είμαστε μια ιδέας λιποτάκτες Η του βουνού μας αναβάτες…

Step by step the journey goes on, Little by little it may seem so long. Forget about your past, you can’t change it, Forget about your future, you can’t predict it. Just think about present, you can handle it.… Enjoy