Σήμερα το βλέμμα
δεν καλύπτει το μακρινό
ή ακόμα και αυτό
που φτάνει το χέρι.

Σήμερα το μέλλον
δεν ήταν ποτέ
τόσο διάχυτο,
ένας εγωιστικός φράκτης
εμποδίζει το πέρασμα.

O χρόνος είναι η κραυγή
που τρυπά τα αυτιά,
με το αλάτι του πόνου
να σφραγίζεται στα μάτια
των τρελών και καταθλιπτικώ
ν.

Oι δρόμοι θα γδύνονται
μπροστά στους
νεφελώδεις ορίζοντες
και μια δίψα για ζωή
πάνω στα καμμένα…

Copyright ® Vaggelis Iliopoulos
All Rights Reserved

Ενα μεγάλο γιατί…