Ζωή εκ του μη όντως εις το είναι
παραγαγαγείν μες στην ανυπαρξία του
Σύμπαντος.
Σε αυτή την αιώνια κληρονομιά του ίχνους
στους καθρέφτες των στιγμάτων
εκεί που μετασχηματίζεται η μνήμη
και ο βουβός πόνος της απουσίας
στα ταραγμένα αποθέματα της ψυχής.
Εκεί στα κανάλια της άπειρης σιωπής
στο μακρύ υπαρξιακό μας ταξίδι.
Εκεί που η νύχτα φυλάει ερμητικά
και επτασφράγιστα τα αναστενάρια
των ψυχών.
Εκεί η σιωπή υφαίνει με συστολή νότες
για την παρτιτούρα της φυγής των ονείρων.

Παρτιτούρα της φυγής των ονείρων.