Π ο ι η τ ι κ έ ς – Δ ι α δ ρ ο μ έ ς

Νύχτα, στην παγερή σου αγκάλη κλείσετου ονείρου την ξεθωριασμένη αχτίδα.Κύμα κι αφρός που γίνηκε στο διάβατης ζωής μου.Νύχτα που ξυπνάς μνήμεςαπό άδειες αγκαλιέςάρρητα σύμφωναανάσες που ζέσταιναν ψίθυροι.Εσύ που γκρεμίζειςτον κόσμομε κίβδηλους ήχουςμες την ασυγχώρητη λήθη…Νύχτα, σ’ αλλοτινού καιρού τα μονοπάτιασα

Η ζωή μας εξαντλείται σε φυγόκεντρες χειρονομίες στον παράδεισο ενός ονείρου στην ταλάντευση των ανέμων. Σε δεσμούς αναπνοής στο αλφάβητο των χρωμάτων παιζοντας παιχνίδια με τα φωνήεντα της στίξης εκεί στα λιθόστρωτα καλντερίμια των σκέψεων. Εκεί στο όνομα της απώλειας

Я говорю с усталым человечеством Просто выключи свет, чтобы увидеть тебя потому что единственная надежная вещь случайна, жизнь маленькая, мои глаза говорят тебе когда черный красный живет во мне моя мечта в тайнах улетает. От меня к тебе просто немного

Ψυχές μουδιασμένεςαπό την ασχήμια του κόσμου…Περιφέρονται ανάμεσαστις στάχτες και τα συντρίμμια.Σκουριασμένες αγάπεςσε λάθος αγκαλιέςπνέουν τα λοίσθια…Παραχαραγμένες κάλπικεςσυνειδήσειςμέσα στο χρόνο και τα στάδιατης επιβολής ρητρώνγραμμένες με τα τυφλά μάτιατης υπακοήςψάχνουν τηνπεισματάρικη εξημέρωση.Ατομα,Πρόσωπα,προσπάθειες,χέρια,ομιλίες,εφέσεις ..αναζητούν τη φυσικήπλευρά της ζωήςκαι πολεμούνσε έναν απεριόριστο πόλεμο,ασυντόνιστοικάνοντας

Αν το χιόνι συσσωρευτεί χρόνο με το χρόνο στην ψυχή σου και το τραγούδι της ψευδαίσθησης μου δεν φτάνει στα αυτιά σου. Εάν τα χέρια σου κρατούν μαραμένα νούφαρα και τα χείλη σου καίγονται όταν προφέρεις το όνομά μου, αν

Σήμερα το βλέμμα δεν καλύπτει το μακρινό ή ακόμα και αυτό που φτάνει το χέρι. Σήμερα το μέλλον δεν ήταν ποτέ τόσο διάχυτο, ένας εγωιστικός φράκτης εμποδίζει το πέρασμα. O χρόνος είναι η κραυγή που τρυπά τα αυτιά, με το

Υπάρχουν πληγές που δεν θεραπεύουν τα ρολόγια Πληγές που γνωρίζουν από κοντά τον σπυρόμορφο μύθο μιας Εδέμ με έναν άγγελο χωρίς φτερά και γυμνό. Αστραπή της σάρκας και του φωτός, και όταν χτυπά το στόχο, ολόκληρη η ψυχή αισθάνεται ότι

Ακούστε τον άνεμο να τραγουδάει στους ορίζοντες της βροχής και χαθείτε μετά από τα συναισθήματα που διαδίδουν την κάθαρση που ρίχνει το κενό στις αιωνιότητες που χωρίζουν τους κόσμους στις πλαγιές του Κόσμου. Σε περιστροφή των αρμονιών στο τραγούδι των

  Παραλογιστικές αποφάσεις, υποσυνείδητη πρόκληση Ταξιδεύοντας με τη μανία των άλλων Προσβλέπουμε σε αδρανή ανάχωμα μαρτυρικού σάρκου Ατρόμητη συλλογή μυαλών Κονσέρβες λέξεις και άγκιστρο Ψευδείς προφήτες να πεθάνουν και καλά για μια αγκαλιά Κλέβοντας τα όνειρα των ονείρων τυφλά Περισσότερη

Πάλι Είμαι το κρύο Κρύβεις από το κρεβάτι σου Είμαι τα λόγια που είπαμε Το μονοπάτι που περνάμε Ερπάζομαι με μια δυσαρέσκεια Τόσο ακτινοβόλο αποφεύγει τον ήλιο Σε αυτό το κρύο σκοτεινό μέρος Πού είναι αυτή η κόλαση όλα είχαν